Po długich debatach, obliczeniach, listach z plusami i minusami postanowiliśmy pojechać do Norwegii samochodem, całkowicie drogą lądową. Naszą niezawodną maszyną miał być niebieski Citroen Saxo (pieszczotliwie- saxiczko), którego dumnym właścicielem jest Wiktor. Jako, że jego uwielbienie dla citroena mało kto podziela- na tak długą drogę został nam powierzony samochód p. Ani- mamy Wiktora. Z tego miejsca jeszcze raz jej dziękujemy i gratulujemy odwagi:) . Do przejechania mieliśmy ok. 2400 km. Zaczynaliśmy w Międzyrzeczu, następna stacja Pinneberg k/ Hamburga, następnie Goteborg w Szwecji i na końcu- Østerbø Fjellstove niedaleko Aurland- miejsce naszego trzymiesięcznego pobytu. Pierwszą część drogi- ok. 900 km pokonaliśmy razem z babcią Rózią, która w Pinnebergu mieszka i zapewniła nam pierwszy nocleg. Droga minęła bez większych przeszkód, w pięknej pogodzie i z jednym krótkim zgubieniem w Hamburgu, które swoją drogą pozwoliło popodziwiać piękne jezioro w środku miasta (Außenalster), które tego dnia było pełne żaglówek. Już w Pinnebergu ruszyliśmy na poszukiwania kafejki internetowej, żeby sprawdzić nasze konto na couchsurfingu. Czy ktoś zaoferuje nam kanapę, czy też czeka nas nocleg w namiocie?- to jedno pytanie kotłowało się nieustannie w naszych głowach;) A tutaj niespodzianka! Na 22 wysłane zapytania o nocleg- jedno pozytywne! Deyaa- kobieta clown postanowiła nas przygarnąć. Deyaa spytała się również, czy nie zgarniemy jej po drodze z Kopenhagi, w której właśnie przebywa. Oczywiście odpisaliśmy, że tak- niestety odebrała naszą wiadomość, jak już trzymała w ręku bilet na pociąg i nic nie dało się zrobić.
29 czerwca rano opuściliśmy Pinneberg- bezpieczną przystań na babcinym wikcie i opierunku;) Pojechaliśmy w kierunku Flensburga, gdzie mieliśmy się spotkać ze znajomymi- Anią i Jurkiem, którzy tam spędzali wakacje. Flensburg to urocze portowe miasteczko, nad którego ulicami (z niewiadomych przyczyn) rozwieszone są buty:





W czasie , w którym tam byliśmy odbywały się dodatkowo regaty starych żaglowców, w śród nich można było wyłowić dwa z czterech wówczas startujących jachtów klasy j-12. Jest to klasa, która ok. 60 lat temu obowiązywała w regatach o puchar Ameryki – najstarszych regatach na świecie. Mimo że jachty te różniły się nieco od swych protoplastów (były naszpikowane nowoczesną technologią, żagle, mimo że przypominały te sprzed epoki również zostały wykonane za pomocą ‘kosmicznej’ technologii). Jednym z uczestników był sam jego wysokość Harald król norweski:)(nomen omen). Łódź robiła spore wrażenie:



Harald miał się ścigać z łodzią tej samej klasy, będącą własnością lokalnego niemieckiego magnata :).
Na koniec Jurek zabrał nas 5 km od Flensburga do miejsca, gdzie znajduje się jeden z największych zabytków Schleswig-Holstein- pałac na wodzie- Schloß Glücksburg:




Tam pożegnaliśmy się z Jurkiem. Trochę wcześniej z Anią, która pilnie poszła do szkoły, ponieważ przygotowuje się do egzaminu na odpowiednik naszego sternika morskiego. Po zjedzeniu drogiego i średnio smacznego obiadu na granicy niemiecko- duńskiej (jakieś tureckie ‘klaf-kalash’), opuściliśmy Niemcy i pognaliśmy duńskimi autostradami w kierunku Kopenhagi…cdn.