Nasze bliźniaki przyszły na świat przez cesarskie cięcie. Mimo, że Filip układał się główką w dół, drogę zagrodził mu Tadek rozkładając się na całej szerokości pupą do dołu. Nie było więc wyjścia. Z resztą poród siłami natury nie był dla mnie w żadnym razie kuszący. Już jeden, bardzo ciężki mam za sobą. Cesarskie cięcie jednak było dużą niewiadomą i bałam się go - jak wszystkiego czego nie znamy i co do kompletu nie kojarzy się dobrze. To przecież operacja - a ja mam w zwyczaju ograniczać kontakty ze służbą zdrowia do minimum.  Na widok białego fartucha podnosi mi się ciśnienie.

Jako, że udało mi się przeżyć i czuję się całkiem nieźle, postanowiłam opisać tutaj moje wrażenia, co ma na celu oswojenie z CC wszystkie Was, które na cesarkę czekacie i może tak jak ja wcześniej zwyczajnie się jej boicie.

Ten dzień, kiedy przestajesz wychowywać, kiedy postanawiasz być niczym babcia i dziadek dla własnego dziecka. Kiedy zamiast pożywnej owsianki z nasionami chia, otrębami żytnimi i jagodami goi pozwalasz dziecku zjeść serek, zawierający, (o zgrozo!) syrop glukozowo-fruktozowy, za to z uśmiechniętą żabką na etykiecie - no oczywista oczywistość, że to produkt dla dzieci. Kiedy ze zbilnasowanej diety Twojego dziecka zostaje 5 posiłków, ale każdy to kromka z dżemem. Ten dzień, kiedy Teletubisie są cool, bo dzięki nim możesz spokojnie załączyć pranie i ugotować obiad, albo w ogóle zrobić cokolwiek bez potomka przy nodze. Z radości krzyczysz "Hejo!" - o rozwój intelektualny dziecka zadbasz innym razem. 

Nasz pierwszy syn ma na imię Kazimierz. Imię to przez wielu było uważane za co najmniej kontrowersyjne. Rodzina długo myślała, że żartujemy. A tu nie. Mój mąż umyślił sobie, że zostanie "Tatą Kazika" i tak się stało. Tylko Prababcia się cieszyła - bo św. Kazimierz królewicz to bardzo dobry patron. Dobrze, że babcia nie wie kto to Kazik Staszewski.

Przyzwyczaiłam się już do tego, że kiedy wchodzę do tramwaju nikt nie ustąpi mi miejsca. Nawet tego oznaczonego przez MPK wlepką, przedstawiających uprzywilejowanych i hasłem "Ustąp miejsca, pokaż klasę". Przez jakiś czas myślałam, że po prostu mojej ciąży nie widać, dopóki mój mąż z wrodzoną sobie delikatnością nie uświadomił mi, że "Daj spokój! To niemożliwe! Jesteś przecież gruba jak wieloryb". No fakt, nie da się tego ukryć. Mam w brzuchu 5 kg bliźniaki i to mój brzuch wchodzi teraz wszędzie pierwszy. 

Ku naszej olbrzymiej radości Kazik wszedł w końcu w wiek, kiedy czytanie i oglądanie książeczek jest jednym z jego ulubionych zajęć. Po ostatniej reorganizacji jego pokoju zainwestowaliśmy w małe półki na książki zawieszone na takiej wysokości, żeby sam mógł wyciągać swoje ulubione pozycje. A takowe naprawdę posiada. 

Jedyną rzeczą, którą w naszym domu kupujemy bez żadnych wyrzutów sumienia w stosunku do domowego budżetu są właśnie książki. Kazikowi też wolimy kupić nową książkę, niż kolejną zabawkę. Co było dość zabawne, zaczęliśmy kupować mu książki, kiedy jeszcze jedyne co mógł z nimi zrobić to obślinić i zjeść. Po prostu nie mogliśmy się powstrzymać. Za to teraz inwestycja zaczyna się zwracać.