Chyba większość rodziców, którzy byli bardzo aktywni przed pojawieniem się dzieci i dużo wolnego czasu spędzali na górskich wędrówkach, odczuwa po pojawieniu się potomstwa delikatny żal, że jednak mobilność jest mniejsza i szalone górskie eskapady trzeba odłożyć na później. Mimo, że jesteśmy zwolennikami odkrywania świata z dziećmi i dużo wyjeżdżamy, spacerujemy, zwiedzamy, doświadczamy wspólnie, to oczywiste jest, że nasze "wyprawy" są dostosowane do najmniejszych członków rodziny.

Kiedy Kazik był sam i ważył odpowiednio mało, chodziliśmy z nim po górach w chuście, albo nosidle turystycznym na plecach.

Raz udało nam się zajechać wózek w Dolinie Chochołowskiej. Po pojawieniu się bliźniaków nasza mobilność znacząco się obniżyła, bo dwa wielbłądy na trójkę dzieci to o jednego za mało. 

Doczekaliśmy jednak czasu, kiedy wszystkie nasze dzieci chodzą, niektóre nawet z dużą werwą (patrz. Filip, który albo stoi, albo biegnie). Piesze wędrówki stały się więc bardziej realne. Oczywiste było jednak dla nas, że musimy znaleźć takie szlaki, które na tyle będą interesujące dla naszych chłopaków, że ich małym nóżkom będzie się chciało iść. "Nogi mnie bolą", "Daleko jeszcze?", "Chcę na ręcę", "Jestem głodny" to typowe komunikaty wypowiadane przez nasze osobiste micro homo sapiens. Nie mam pojęcia jak po łacinie jest "człowiek jęczący", ale jest to doskonałe określenie naszych dzieci, kiedy zaczynają się nudzić. Trzeba znaleźć taką trasę, żeby do tego nie doszło. Jak?

SZLAKI DLA DZIECI

Jak wybrać odpowiednią trasę wędrówki z dziećmi? Jest kilka kryteriów, którymi warto się kierować:

1. Długość trasy

Warto wziąć pod uwagę, że długość kroku naszych dzieci jest z reguły o połowę mniejsza niż nasza. Nie ma sensu porywać się na wielogodzinną, trudną wędrówkę. Myślę, że godzinny spacer w jedną stronę jest najbardziej optymalny. Najlepiej zacząć od krótkich wycieczek i powoli wydłużać dystans. Nie ma nic gorszego jak zniechęcenie dzieci na starcie. Bezpieczna jest też opcja, kiedy np. wrócić możemy kolejką. 

2. Jasny cel

Dzieci bardzo lubią do czegoś dążyć. Warto jest więc przed wędrówką opowiedzieć dokąd idziemy i co będzie czekało na nas na górze. Np. że będzie schronisko, w którym zjemy szarlotkę albo lody, że zobaczymy wieżę widokową, na której może uwięziona jest jakaś księżniczka? Zagroda ze zwierzętami, polana ideala na piknik, na którym zjemy babeczki z plecaka i wypijemy herbatę z termosu. Opcji jest bardzo dużo. 

3. Zabawy po drodze

Uwielbiam chodzić po górach w milczeniu. Nie jest to jednak do zrealizowania w towarzystwie naszych chłopców, ale to też jest fajne. Mogę odpowiadać na ich pytania. Mogę się zawstydzić moją marną wiedzą z zakresu botaniki, kiedy za cholerę nie wiem, co to za liść. Możemy się ścigać. Bawić się w kto pierwszy zobaczy czerwone oznaczenie szlaku. Często jest też tak, że z Wiktorem jesteśmy tylko obserwatorami scenariusza, które nasze chłopaki realizują sami i jest to niewątpliwa zaleta posiadanie większej ilości dzieci. 

WĄWÓZ HOMOLE - MIEJSCE IDEALNE

Wszystkie wymienione wyżej kryteria spełnia szlak przez Wąwóz Homole. Jest to bardzo fajna opcja  nawet na jednodniową wycieczkę z Krakowa. Dojazd do Jaworek zajmuje ok. 2 h. Sama trasa  zajęła nam ok. godzinę. Dotarliśmy przez wąwóz do polany, na której znajduje się stacja narciarska, restauracja i bardzo przyjemny plac zabaw.   Po drodze mieliśmy oczywiście dużo przerw na wspinanie się na okoliczne skałki.


Trasa jest łatwa a jednoczesnie atrakcyjna wizualnie. Wzdłuż ścieżki płynie potok, jest kilka mostków  a wysokie skalne ściany mienią się w słońcu.



Powrót wzdłuż trasy narciarskiej zajął nam ok. 30 min, przy czym bliźniaki jechały już "na baranach", Kazik natomiast dzielnie maszerował sam.